over Esther
Ruim 2 decennia heb ik gewerkt als (directie)secretaresse/office manager; de spreekwoordelijke spin in het web. Heel bewust gekozen voor werken in het midden- en kleinbedrijf. Het voordeel daarvan is dat, de hiërachie vrijwel plat is en er voornamelijk in teamverband wordt gewerkt. In deze functie waren mijn contacten veelzijdig. Niet alleen met mijn collega’s en leidinggevende, maar ook met de leveranciers en klanten. Ik vond het dermate belangrijk dat er een goed contact was met iedereen; ik was het klankbord voor mijn collega’s, richtte een personeelsvereniging op, organiseerde personeelsfeesten en met de verjaardagen zorgde ik dat iedereen een wenskaart kreeg. Met veel persoonlijke aandacht en interesse heb ik deze job vervuld.
Het leven verandert naarmate je ouder wordt. Ik heb een carrière switch gemaakt naar maatschappelijk, sociaal, betrokken ondernemen. Ik werd mantelzorger voor mijn moeder met de aandoening Alzheimer en tevens ook hartpatiënt. Met name met de ziekte van Alzheimer leer je leven met verlies.
Ik moest loslaten dat ik mijn moeder beetje bij beetje, steeds meer ging verliezen. Het definitieve afscheid kwam later.
Daarnaast ben ik vrijwillige vertegenwoordiger (mentor) geworden van cliënten met een (verstandelijke) beperking.
-
Kunst is wanneer je een kloppen vanuit je ziel hoort en antwoord geeft
Ik ben dankbaar voor mijn talent. Sinds mijn kinderjaren tekende ik veel en werkte al met zelfhardende klei. Allereerst volledig autodidact. Tot het moment dat ik een cursus boetseren ging volgen. Op latere leeftijd, heb ik het geluk gehad dat twee regionale kunstenaars hun kennis en expertise aan mij wilde overdragen, gedurende 6 jaren, nadat zij op hoge leeftijd stopten met hun keramiekatelier. Aansluitend heb ik de opleiding “keramiek” aan Kunstacademie in Arendonk succesvol afgerond.
Klei c.q. keramiek blijft een altijd durend leerproces. Nieuwe technieken, nieuwe glazuren, nieuwe materialen. Daarom blijf ik altijd werken aan mezelf en mijn technieken door het volgen masterclasses, workshops, trainingen, etc.
Klei is voor mij heel belangrijk geworden. Hierin kan ik al mijn emoties in kwijt, verlies ik de tijd en kom ik tot rust.
Waarom heet mijn bedrijf Dood Gewoon Kunst?
Misschien vindt u de naamkeuze vreemd. Toch heeft de naam u geprikkeld om de website te openen. Van harte heet ik u welkom en dank ik u, dat u de moeite neemt om mijn website verder te bekijken. Maar laat ik het zeker even toelichten.
“Dood”
De dood is het einde van een leven, de eindfase van ons fysieke bestaan. Iets waar we allen mee te maken krijgen of hebben gekregen. De kostbaarste kunst is de kunst dat u moet loslaten. Rouw is mentaal maar ook fysiek. Het verlies zit in je lijf. Afscheid nemen is loslaten en een andere manier van vasthouden vinden.
“Gewoon”
Omdat het ook zo is; we hebben niet het eeuwige leven. Maar ook omdat het voor mij ‘gewoon’ is om voor u die unieke urn, (graf)gedenkkunst, koestersteentje, of as-sieraad, handgevormd te maken, naar uw wensen en kleuren ter nagedachtenis aan de overledene. ‘Gewoon’ persoonlijk!
“Kunst”
Kunst staat voor de symboliek die ik geef aan uw urn, uw tastbare herinnering. Het is voor mij de ‘kunst’ en uitdaging om de juiste ‘vertaling’ te creëren dat gezien mag worden en (nagenoeg) onherkenbaar als urn of andere vorm van gedenkkunst.
Het ontstaan van Dood Gewoon Kunst
Dood Gewoon Kunst is ontstaan in het jaar 2001 na het overlijden van mijn vader. Mijn moeder was, als het ware, mijn eerste opdrachtgever. Op dat moment realiseerde ik me hoe belangrijk het is om een persoonlijke urn of gedenkkunst te hebben. Het ontwerpen en het maken van de urn heeft zowel mijn moeder als mij geholpen bij het rouwproces.
De afbeelding, het reliëf, heeft mijn moeder gekozen. Vader was fanatiek biljarter, hij hield van zonnebloemen, de biljartbal heeft nummer 4, dat weer symbool staat voor de dag (de 4e dag van de maand) waarop hij is gestorven en tegelijkertijd voor onze gezinsgrootte. Op de deksel zit symboliek een denker, in geborgen houding.
Doordat wij het zo bijzonder vonden om samen aan zijn urn te werken, is dat ook mijn werkwijze geworden voor het maken van die unieke en persoonlijk urn, gedenkkunst of koestering.